| Nέα περί του θανάτου του Iσπανού ποιητού Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στις 19 Aυγούστου του 1936 μέσα στο χαντάκι του Kαμίνο Nτε Λα Φουέντε | Εγγονόπουλος Nίκος |
| ...una accion vil y disgraciado. η τέχνη κι’ η ποίηση δεν μας βοηθούν να ζήσουμε: η τέχνη και η ποίησις μας βοηθούνε να πεθάνουμε περιφρόνησις απόλυτη αρμόζει σ’ όλους αυτούς τους θόρυβους τις έρευνες τα σχόλια επί σχολίων που κάθε τόσο ξεφουρνίζουν αργόσχολοι και ματαιόδοξοι γραφιάδες γύρω από τις μυστηριώδικες κι’ αισχρές συνθήκες της εκτελέσεως του κακορρίζικου του Λόρκα υπό των φασιστών μα επί τέλους! πια ο καθείς γνωρίζει πως από καιρό τώρα ― και προ παντός στα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα ― είθισται να δολοφονούν τους ποιητάς |
 |
| (από τα Ποιήματα, B΄, Ίκαρος 1977) .......... Αρχικά... Αυτό το ποίημα αναρτήθηκε απλά διότι μου αρέσει αρκετά... αλλά μετά γεννιούνται σκέψεις.... Διαβάζοντας λοιπόν αυτό το ποίημα... Πέρα από την μακροσκελή ανάλυση που θα μπορούσε να γίνει από κάποιον για το νόημα την τεχνοτροπία τού.... Εμένα μου γίνεται σαφές ένα πράγμα.... Εκείνο που κάνει τους ανθρώπους του πνεύματος... και ιδιαιτέρως τους καλλιτέχνες και τους ποιητές να ξεχωρίζουν από τους άλλους.... Είναι το γεγονός ότι εκείνοι είναι οι οποίοι έχουν την δύναμη(ορισμένοι μπορούν να πουν υποχρέωση) να αντισταθούν και να πάρουν θέση για ότι συμβαίνει γύρω τους, δίχως να λογαριάζουν τις συνέπειες που ενδέχεται να έχουν... Αυτό το χαρακτηριστικό λοιπόν, είναι κάτι που πιστεύω ότι λείπει από την κοινωνία(εννοώντας το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού) σήμερα.. Και ιδιαίτερα στην Ελλάδα και στους νέους για να γίνω πιο συγκεκριμένος.... Αυτή είναι, όπως είναι λογικό, μια από τις αιτίες που οδήγησαν την χώρα μας, σε αυτό το "Χάος" που βρίσκεται τώρα. Στην χώρα που οι κυβερνήσεις πλέον καταπιέζουν όλο και περισσότερο τον λαό μη συναντώντας σχεδόν καμία αντίσταση (διότι πέρα από τις προσπάθειες και τους αγώνες κάποιων, εκείνοι είναι αυτοί που θα επανεκλεγούν, και αν όχι τώρα μετά από τέσσερα χρόνια). Στην χώρα που τα κρούσματα εθνικισμού και οι ξενοφοβικές αντιλήψεις έχον αρχίσει να αυξάνονται(καθώς αφού δεν έχεις δημιουργικότητα... η εύκολη λύση είναι να κατηγορήσεις τους άλλους για τα δικά σου προβλήματα, τόσα χρόνια βόλεμα βλέπεις "πιάστηκες") κλπ.... Και εγώ αναρωτιέμαι... άμα αναλογισθώ το γεγονός ότι αδιαμφισβήτητα η Τέχνη ανοίγει το μυαλό των ανθρώπων... Και ότι ίσως αυτή μπορεί να αποτελέσει μέσο για βελτίωση της κοινωνίας και άρα λύση ορισμένων προβλημάτων... Προς τι αυτή η απαξίωση της από την πολιτεία;;;; Λέγοντας απαξίωση... Που είναι οι επιχορηγήσεις για δραστηριότητες ,που σχετίζονται με αυτές, για τους νέους... Που η προβολή αυτών έστω από την κρατική τηλεόραση(Δεν μπορώ να πω γίνεται μια προσπάθεια, αλλά και πάλι όχι επαρκής...) Και στο κάτω κάτω γιατί το μάθημα της λογοτεχνίας στο σχολείο, το μόνο μάθημα περί Τέχνης σε όλο το λύκειο... πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (πάλι καλά η καθηγήτρια μου φέτος έχει φροντίσει για να ανήκουμε σε αυτές) διδάσκεται όπως διδάσκεται και εξετάζεται όπως εξετάζεται;...κλπ κλπ κλπ.. ΜΗΠΩΣ ΑΠΟΣΚΟΠΟΥΝ ΣΕ ΚΑΤΙ;;; ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΠΙΔΙΔΕΤΑΙ ΣΕ ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ... ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΡΩ...!!! |
θα συμφωνήσω μαζί σου καθως και εγώ πιστεύω οτι η απουσία της τέχνης από τις ζωές των ανθρώπων συντελεί στη σημερινή κατάσταση. Θεωρώ πως η τέχνη και συγκεκριμένα η ποίηση μπορεί να φορέσει πολλές μάσκες, όχι οτι υποκρίνεται απλά μπορεί να μιλήσει σε πολλά κομμάτια της ανθρωπινης ψυχής. Μια από τις μάσκες που ειχέ διαλέξει ο Λόρκα ήταν αυτό της αμφισβήτισης και της ανατρόπης καθώς το απαιτούσαν οι καιροί στους οποίους έζησε. Φυσικά αυτη η μάσκα παντα δυσαρεστούσε και θα δυσαρέστει την εξούσια και στη συγκεκριμένη περίπτωση τον δικτάτοτορα Φράνκο, ο οποίος αμόλησε τους φασίστες του και σκώτωσε το Λόρκα στη Γρανάδα.Όμως για ένα τόσο μεγάλο ποιητή ο θάνατος δε στέκεται και μεγάλο εμποδίο, κάθως με τη πένα και το έργο που άφησε παρακαταθήκη βοήθησε στον άγωνα ενάντια στο Φράνκο, και το συμαντικότερο αφήνει στις επόμενες γενίες μια σπουδαία κληρονομιά, που συνεχίζει να είναι πηγή έμπνευσης για πολλούς μεταγενέστερους.( Διαβάστε το ποιήμα του Καββαδία frederico garthia lorca και ακούστε το και μελωποιμένο από Θ.Μικρούτσικο) Σ'αυτές τις περιόδους σήψης που διανύουμε καλό θα ήταν να δούμε και τη έγραψε ο Λόρκα πιστεύω θα μας αφυπνίσει!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικότερα... η ποίηση και του Λόρκα αλλά και άλλων ποιητών προτείνεται για έμας.... Με τον όρο εμάς εννόω ολόκληρη την κοινωνία.... Ωστόσο όπως αναφέρω και στο κείμενο... άμα κάποιος θελήσει να ασχοληθεί και να καταπιαστεί με την ανάγνωση ποίησης ώστε να οδηγηθεί στον προβληματισμό... πρέπει να το κάνει μόνος του.... διότι η πολιτεία.. τα ΜΜΕ κλπ απουσιάζουν παντελώς.... Το ποιήμα που πρότεινες θα το μελετήσω μόλις έχω λίγο περισσότερο χρόνο... Ώστε να αντλήσω τα μυνήματα που περνάει σε πιο μεγάλο βάθος.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνέμισες για μια στιγμή το μπολερό
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι
Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ
τότε που φεύγανε μπουλούκια οι σταυροφόροι
Παντιέρες πάγαιναν του ανέμου συνοδειά
και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου
στο ρογοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά
κι ο γέρος έλιαζε, ακαμάτης, τ'αχαμνά του
Του ταύρου ο Πικάσο ρουθούνιζε βαριά
και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι
τραβέρσο ανάποδο, πορεία προς το βοριά
τράβα μπροστά, ξοπίσω εμείς και μη σε μέλει
Κάτω απ' τον ήλιο αναγαλιάζαν οι ελιές
και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια
τις νύχτες στέρφες απομέναν οι αγκαλιές
τότες που σ' έφεραν, κατσίβελε, στη μπόλια
Ατσίγγανε κι αφέντη μου με τι να σε στολίσω;
φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό
στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
κι ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό.
Κοπέλες απ' το Δίστομο, φέρτε νερό και ξύδι
κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι
μέσα απ' τα διψασμένα της χωράφια τα ανοιχτά
Βάρκα του βάλτου ανάστροφη
φτενή δίχως καρένα
σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά
σμάρι κοράκια να πετάν στην ερήμην αρένα
και στο χωριό να ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά.
...... Η αλήθεια είναι πως αρχικά μου φαινεται δυσνόητο.... Ωστόσο αντλώ κάποια μυνήματα από κάθε στροφή ξεχώριστα..... Όμως φαντάζομαι πως και ενιαίο έχει, και πάλι κάτι πιο σπουδαίο να προσφέρει.... Το ποίημα αυτό θήγει πολλά ζητήματα και αποτελεί τροφή για σκέψη ανδιαμφισβήτητα... Απλά δεν μπορώ να πιάσω το ολοκληρωμένο νόημα.... Σε κάτι που ίσως θα μπορούσες να βοηθήσεις....;p