Μία απόφαση είναι.....

Σκεπτόμενος

…… τον τρόπο διαβίωσης των σύγχρονων κοινωνιών..........

........ την νοοτροπία ορισμένων ανθρώπων.......

........ τον λήθαργο στον οποίον βρισκόμαστε.........

........ τις πράξεις μας εναντίων του περιβάλλοντος..........

........ τα ψεύτικα ιδανικά..........

........ την φαινομενική Δημοκρατία,.......

........ την συμβατική Ειρήνη,......

........ την ανύπαρκτη Ελευθερία, που μας έχουν επιβάλει.......

........ τις δράσεις ορισμένων κρατών....................

…… την νομιμοποίηση της βίας……..

…… την σάπια δικαιοσύνη…………

…… την θεοποίηση του χρήματος…….

…… τον συμφεροντολογισμό των ισχυρών, και μη……

…… τον φόβο για το διαφορετικό……….

…… την εξαθλίωση ορισμένων κοινωνικών ομάδων, που συντηρούμε…….

Πιστεύω πως ήρθε ο καιρός ως άνθρωποι να αποφασίσουμε, αν θέλουμε να διαχωριζόμαστε από τους άλλους ζωντανούς οργανισμούς με το επιχείρημα ότι μπορούμε να χρησιμοποιούμε την λογική ως μέσο επίλυσης των προβλημάτων.....ή αν θέλουμε να ενταχθούμε και επίσημα στο ζωικό βασίλειο.... Όχι υποτιμώντας έτσι τα ζώα... αλλά σταματώντας να υπερτιμούμε το ανθρώπινο είδος.....

Άμα ο κάθε άνθρωπος θέλει να θεωρεί το είδος του σπουδαίο…. Απλά πρέπει να καταλάβει πως δεν ζει μόνος του σε αυτόν τον κόσμο…. Και μέσω της αλληλεγγύης, της αγάπης μπορεί εύκολα να δείξει το μεγαλείο που «κοκορεύεται» ότι τον διακρίνει ….. 

Κοινωνική αποστολή....;!

Έπειτα από τέσσερεις ώρες μάθημα σε φιλικά για εσένα πρόσωπα.... σίγουρα το μόνο που μπορείς να νιώθεις  είναι ικανοποίηση... Αύτη η ενασχόληση.... για εμένα ουσιαστικά έδωσε τροφή σε ένα από τα παιδικά μου(που ακόμα συνεχίζει να είναι) όνειρα.... Να μπορώ να μεταδώσω την γνώση που έχω στους άλλους.... Φυσικά, δεν είναι ίδιο το να κάνεις απλά μάθημα άλγεβρα, με το να είσαι εκείνος που θα διαπαιδαγωγήσει και θα μεταδώσει το φώς στα άτομα που διδάσκει... Αυτό κατά την γνώμη μου , έχει την δυνατότητα να το πετύχει κάθε καθηγητής με τον τρόπο του... αλλά κυρίως ένας ΔΑΣΚΑΛΟΣ!

Αλλά καλύτερα... Τι ορίζουμε ως δάσκαλο... Δάσκαλος είναι αυτός που διδάσκει... πιο συγκεκριμένα σε παιδιά του δημοτικού.... Θεωρητικά αυτό αρκεί.... Πρακτικά όμως απέχει αφάνταστα πολύ από την  πραγματική έννοια του δασκάλου...... Κατά την προσωπική μου άποψη..... Ο δάσκαλος όπως ανέφερα και πιο πάνω... έχει μια αποστολή!!. Να ανοίξει τους δρόμους του φωτός στους μαθητές του.... Χωρίς βέβαια να παραμελήσει τις πρακτικές(και βέβαια πολύ σημαντικές) γνώσεις όπως είναι της αριθμητικής ή της γλώσσας.... Πώς θα πετύχει αυτό;

Αρχικά.... Οφείλει να διαμορφώσει μέσα στην τάξη μια ατμόσφαιρα συνεργασίας... Να νιώθει ο μαθητής ότι όλοι οι συνάδελφοι του είναι φίλοι του και όχι ανταγωνιστές του... Να βοηθήσει στο να αφομοιωθούν όλοι οι μαθητές από όλους ανεξαρτήτως χαρακτηριστικών.. Δηλαδή να περάσει την αίσθηση στα παιδιά ότι η όποια διαφορετικότητα είναι ''μαγεία'' και όχι φόβος, εξαλείφοντας έτσι όσο μπορεί, τα στερεότυπα που σίγουρα θα έχουν εντυπωθεί στο υποσυνείδητο των παιδιών...

Έπειτα, ο δάσκαλος είναι αυτός που θα πρέπει να κάνει τα παιδιά να αγαπήσουν την μάθηση( όσο απλοϊκό και να φαίνεται πιστεύετε ότι είναι εύκολο;)... Όχι βέβαια την χρησιμοθηρική.. αλλά την γενικότερη... Να δημιουργήσει δηλαδή χαρακτήρες που θα αναζητούν την διεύρυνση των πνευματικών οριζόντων τους, μετατρέποντας έτσι τον εαυτό τους αυτόματα σε σκεπτόμενες οντότητες... που δεν θα δέχονται και θα καταναλώνουν απλά ότι τους σερβίρουν, αλλά θα κρίνουν και θα πολεμάνε για το καλύτερο... Κάτι που δυστυχώς ίσως λείπει από τους σημερινούς νέους....

Να ωθήσει τους νέους να ασχοληθούν με την Τέχνη σε όλες τις μορφές... Από ζωγραφική... μέχρι ποίηση... Να πάρει πρωτοβουλίες και να εργαστεί παραπάνω ετοιμάζοντας θεατρικά, εκδηλώσεις κλπ.... Έτσι θα πετύχει την ευαισθητοποίηση των μελλοντικών πολιτών σε διάφορα κοινωνικά θέματα αλλά θα τους καλλιεργήσει και την δημιουργικότητα....

Τέλος ο δάσκαλος πρέπει να συζητάει με τα παιδιά , είτε μέσα στην τάξη είτε εκτός... Να εκδηλώσει στα παιδιά "αγάπη" σαν να είναι δικά του... Να κοιτάζει κάθε περίπτωση ξεχωριστά με αφοσίωση και χωρίς διακρίσεις.... Και να επιδιώξει σε συνεργασία με τους γονείς, τα παιδιά να έχουν ελεύθερο χρόνο.... Ξέρετε πόσο έχουν δυσκολέψει το δημοτικό; Τα παιδία αρχίζουν ιδιαίτερα από τότε για να ανταπεξέλθουν!!!

Δεν ξέρω άμα ξέχασα να αναφέρω κάποιους παράγοντες που αποτελούν τον σωστό δάσκαλο.... Ωστόσο για εμένα μια είναι η ουσία... Ότι πλέον έχω την δυνατότητα να αναγνωρίσω τι πάει να πει ΔΑΣΚΑΛΟΣ και ξέρω τι θα απαντήσω στην συμμαθήτρια μου που όταν είχα εκφράσει την επιθυμία μου να ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο, με είχε αποκαλέσει σαν Δασκαλάκο....

Ένα εξαίρετικό βιβλίο για παιδιά από 12-15 ετών (όχι ότι ένας μεγαλύτερος δεν μπορεί να το διαβάσει.. εγώ το διάβασα.. απλά είναι εύκολο στην γλώσσα) είναι το βιβλίο της Γαλάτειας Γρηγοριάδου-Σουρέλη--Εμένα με νοιάζει...... Περιγράφει της πράξεις ενός "σωστού" δασκάλου υπό το πρίσμα βέβαια της οικολογίας(Να κάτι που ξέχασα να αναφέρω).....

Απλές σκέψεις γύρω από το ποίημα του Νίκου Εγγονόπουλου.....

Nέα περί του θανάτου του Iσπανού ποιητού Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στις 19 Aυγούστου του 1936 μέσα στο χαντάκι του Kαμίνο Nτε Λα Φουέντε

Εγγονόπουλος Nίκος

...una accion vil y disgraciado. η τέχνη κι’ η ποίηση δεν μας βοηθούν να ζήσουμε: η τέχνη και η ποίησις μας βοηθούνε να πεθάνουμε περιφρόνησις απόλυτη αρμόζει σ’ όλους αυτούς τους θόρυβους τις έρευνες τα σχόλια επί σχολίων που κάθε τόσο ξεφουρνίζουν αργόσχολοι και ματαιόδοξοι γραφιάδες γύρω από τις μυστηριώδικες κι’ αισχρές συνθήκες της εκτελέσεως του κακορρίζικου του Λόρκα υπό των φασιστών μα επί τέλους! πια ο καθείς γνωρίζει πως από καιρό τώρα ― και προ παντός στα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα ― είθισται να δολοφονούν τους ποιητάς

(από τα Ποιήματα, B΄, Ίκαρος 1977) .......... Αρχικά... Αυτό το ποίημα αναρτήθηκε απλά διότι μου αρέσει αρκετά... αλλά μετά γεννιούνται σκέψεις.... Διαβάζοντας λοιπόν αυτό το ποίημα... Πέρα από την μακροσκελή ανάλυση που θα μπορούσε να γίνει από κάποιον για το νόημα την τεχνοτροπία τού.... Εμένα μου γίνεται σαφές ένα πράγμα....  Εκείνο που κάνει τους ανθρώπους του πνεύματος... και ιδιαιτέρως τους καλλιτέχνες και τους ποιητές να ξεχωρίζουν από τους άλλους.... Είναι το γεγονός ότι εκείνοι είναι οι οποίοι έχουν την δύναμη(ορισμένοι μπορούν να πουν υποχρέωση) να αντισταθούν και να πάρουν θέση για ότι συμβαίνει γύρω τους, δίχως να λογαριάζουν τις συνέπειες που ενδέχεται να έχουν...          Αυτό το χαρακτηριστικό λοιπόν, είναι κάτι που πιστεύω ότι λείπει από την κοινωνία(εννοώντας το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού) σήμερα.. Και ιδιαίτερα στην Ελλάδα και στους νέους για να γίνω πιο συγκεκριμένος.... Αυτή είναι, όπως είναι λογικό, μια από τις αιτίες που οδήγησαν την χώρα μας, σε αυτό το "Χάος" που βρίσκεται τώρα. Στην χώρα που οι κυβερνήσεις πλέον καταπιέζουν όλο και περισσότερο τον λαό μη συναντώντας σχεδόν καμία αντίσταση (διότι πέρα από τις προσπάθειες και τους αγώνες κάποιων, εκείνοι είναι αυτοί που θα επανεκλεγούν, και αν όχι τώρα μετά από τέσσερα χρόνια). Στην χώρα που τα κρούσματα εθνικισμού και οι ξενοφοβικές αντιλήψεις έχον αρχίσει να αυξάνονται(καθώς αφού δεν έχεις δημιουργικότητα... η εύκολη λύση είναι να κατηγορήσεις τους άλλους για τα δικά σου προβλήματα, τόσα χρόνια βόλεμα βλέπεις "πιάστηκες") κλπ....  Και εγώ αναρωτιέμαι... άμα αναλογισθώ το γεγονός ότι αδιαμφισβήτητα η Τέχνη ανοίγει το μυαλό των ανθρώπων... Και ότι ίσως αυτή μπορεί να αποτελέσει μέσο για βελτίωση της κοινωνίας και άρα λύση ορισμένων προβλημάτων... Προς τι αυτή η απαξίωση της από την πολιτεία;;;; Λέγοντας απαξίωση... Που είναι οι επιχορηγήσεις για δραστηριότητες ,που σχετίζονται με αυτές, για τους νέους... Που η προβολή αυτών έστω από την κρατική τηλεόραση(Δεν μπορώ να πω γίνεται μια προσπάθεια, αλλά και πάλι όχι επαρκής...) Και στο κάτω κάτω γιατί το μάθημα της λογοτεχνίας στο σχολείο, το μόνο μάθημα περί Τέχνης σε όλο το λύκειο... πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (πάλι καλά η καθηγήτρια μου φέτος έχει φροντίσει για να ανήκουμε σε αυτές) διδάσκεται όπως διδάσκεται και εξετάζεται όπως εξετάζεται;...κλπ κλπ κλπ.. ΜΗΠΩΣ ΑΠΟΣΚΟΠΟΥΝ ΣΕ ΚΑΤΙ;;; ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΠΙΔΙΔΕΤΑΙ ΣΕ ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ... ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΡΩ...!!!

Τρία λόγια για το blog αυτό...

Χαιρετώ τους διαδικτυακούς αναγνώστες... "Ε contemple la cle de fa" ή αλλιώς "Αγναντεύοντας από το κλειδί του Φα" το όνομα του ιστολογίου αυτού.... Η ονομασία αυτή μπορεί να ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους... Θα αναφερθώ σε δύο από αυτούς, αυτούς που θεωρώ εγώ πιο αντιπροσωπευτικούς... Μάλιστα αυτές οι ερμηνείες είναι και αυτές που αντιπροσωπεύουν κατά κύριο λόγο εμένα και την θεματολογία αυτού του ιστολογίου.... Αρχικά εύκολα μπορεί καθένας να φανταστεί πως η ονομασία αυτή παραπέμπει στην μουσική.... Εγώ θα το προσαρμόσω και θα παραπέμψω την προσοχή σας στην Τέχνη, γενικότερα.. Με την μουσική που είναι και τομέας πιο οικείος για εμένα, να δεσπόζει. Κλειδί του Φα...... Το κλειδί που αναπαριστά τις χαμηλές τονικότητες στην μουσική... Πέρα από αυτό όμως... Για τους περισσότερους μη ενασχολούμενους με την μουσική, αυτό το κλειδί είναι κάτι υποδεέστερο από το αντίστοιχο κλειδί του Σολ με την λογική ότι απλά οι περισσότεροι το αγνοούν... Ωστόσο είναι κάτι απολύτως αναγκαίο!!!  Αστειευόμενος θα μπορούσα να παρομοιάσω αυτό το κλειδί με τις μειονότητες των ανθρώπων που διαφέρουν από την μάζα είτε στην εμφάνιση είτε στην καταγωγή είτε στα πιστεύω και αντιμετωπίζονται με δυσπιστία και ορισμένες φορές με μίσος από τους συνανθρώπους μας(Ακραία παρομοίωση, το ξέρω αλλά δεν πειράζει)… Έτσι είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς πως μέσω αυτού του βήματος επιχειρείται η  ερμηνεία της ζωής(κοινωνικής πολιτικής κλπ) μέσω της μουσικής και της Τέχνης... Κατά τα άλλα είμαι μαθητής Λυκείου και όπως είναι λογικό μισώ τις πανελλήνιες!!!:P Περισσότερα με τον καιρό….